دانلود تحقیق رقصهای فرهنگهای پیش از مسیحیت

بهترین هارا ارزان از ما بخرید

دانلود تحقیق رقصهای فرهنگهای پیش از مسیحیت

ریچارد کراوس

می توان از روی قرائن و شوهاد گفت که انسان ‌های پیش ازتاریخ نیز می رقصیدند.

مدارکی داریم از نقاشیهای غارهای فرانسه که قدمت آن به ده هزار سال پیش میرسد.

موضوع آنها رقصهای جنگی و شمنی است.

اما به سبب قلت شواهد از این رقصها چندان آگاهی در دست نیست.

بر اساس آنچه از فرهنگهای پیش از تاریخ در مراحل مختلف پیشرفت( از لحاظ وسایل زندگی و ابزار و اسلحه) به دست آمده

نشان میدهد که می توان آنها را با قبایل بدوی امروزی جهان مقایسه کرد و همانند گرفت.

بدین شیوه میتوان درباره رسوم و عادات و وسایل کشت و کار و زندگی و اجتماع و جنبه‌های گوناگون زندگی ایشان تا کنون به دست ما رسیده است

متعلق است به فرهنگ بزرک مدیترانه‌ای ک پیش از مسیحیت بوده است.

مردم باسیتانی کلده رقص را در مراحل آموزش به کار میبردند ونیز ایشان را نخستین مردمی می دانند

که به علم ستاره شناسی پر داختند و آن را به وسیله باله هایی سنبولیک و علائمی می آموختند.

شاون می نویسد:

که بر روی دشت بشقاب گونه ای در بیرون یکی از بزرگترین شهرهای ایشان مردم در روزی معین فراهم می آمدند.

هر فرد بالغی در پرستشگاهی که به نام ستاره ای که در طالع او بود ودر زمان سیطره و چیرگی آن به جهان آمده بود می رفت.

آنگاه افراد با صفهای خاص و حرکات معینی همچنانکه سنجها و شیپورهای مفرغی همراه داشتند

به تقلید از گردش ستارگان و کودکان از ارتفاعات پیرامون به تماشا می پرداختند۱.

بسیاری از این عوامل پایکوپی با آنکه نمی توان میان فرهنگ کلده و فرهنگ سرخ پوستان امریکای شمالی و مرکزی از نظر زمان و مکان مشابهتی یافت

باز همانندیهایی در ساختمان این رقصهاموجود است .

سومریان کهن از لحاظ موسیقی فرهنگی قوی داشتند و در هزاره سوم پیش از میلاد این مردم چنگ و نی و هار و طبل می ساختند

که بعضی از آنها به بابلیان و آشوریان به ارث رسید .

در سومر گونه ای رقص مقدس به شیو ه های گوناگون اجرا می شد ،

در یکی از این شیوه ها گروهی خواننده با وقار خاصی راه می افتادند و شاید دور مذبح می گشتند

و مطابق آهنگ مذهبی که با فولت نواخته می شد گام بر می داشتند .

در شیوه دیگری رقاصان در برابر محراب یا شئ مقدس دیگری به عنوان پرستش به خاک می افتادند .

در آشور قدیم بسیاری از آثار یافته شده که مردان و زنان را در پایکوبی نشان میدهد

و چنین می نماید که رقص در میان ایشان رسمی دینی و نیز اجتماعی بوده است .

گروههایی که به رهبری مردان چنگ نوازگام بر می داشتند کشیده شده است و چنین آمده است

که در برابر آتش افروزان و پر شعله عشتاروت بانو خدای باروری که هر بهار مراسمی به افتخار آنبرگزار میشد

رقا صان بسیار مست از باده لعلگون با کاردها و دشنه به پیروی از آهنگ نواخته شده

با طبلها و سنجها و ابواها۲ خود را زخمی می ساختند و پاره پاره می کردند ۳.

در بابل نیز وجود رقصهای پرستشگاهی تائید شده است .

در الواح آشور بانیپال آمده است که در یک ضیافت مذهبی رقاصان به رقص حلقه پرداختند که با موسیقی همراه بود و دور بت اعظم گشتند۴.

ادامه مطلب