تحقیق کامل پیشرفت جدید در غشاهای پلیمری

دی اکسید کربن (CO2) یک گاز گلخانه ای است که عمدتا به عنوان محصول احتراق

اصلی سوخت فسیلی شناخته شده است. همچنین یک جزء سازنده در گاز طبیعی،

گاز بیولوژیکی و گاز زباله است. CO2 در گاز دودکش که معمولا در جو ساتع می شود،

یکی از مهمترین علل گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی است، در حالی که وجود CO2

در گاز طبیعی یا گاز بیولوژیکی، ارزش گرمایی را کاهش می‌دهد و جریان گازهای اسیدی و خورنده را ایجاد می‌کند.

بنابراین،  بهتر است که CO2 از گاز طبیعی و گاز بیولوژیکی حذف شود و

جذب CO2 از گاز سنتز و دودکش، باعث توسعه تکنولوژی روند تفکیک CO2 می شود.

طی چند دهه گذشته، بسیاری از روش های جذب CO2 از مخلوط های گازی مختلف مورد بررسی

و توسعه قرار گرفته است، مانند جذب سطحی شیمیایی و فیزیکی [۲-۴]، جذب سطحی جامد [۵،۶]،

غشاء [۷-۱۱] حلقه های شیمیایی [۱۲-۱۴]، سرما زایی[۱۵] و گاز هیدرات [۱۶،۱۷]. در تکنولوژی هایی که بالا ذکر شده، فرآیند تفکیک غشا فواید بسیاری دارد از جمله: سرمایه کم و هزینه های پردازش، اندازه واحد کوچکتر، عملیات ساده تر، مقیاس اندک و ساده، بازده انرژی بهتر و اثرات زیست محیطی بسیار کم [۱۸].

تفکیک CO2 بوسیله تکنولوژی غشاء طی چند دهه گذشته، رشد ، نفوذ و توسعه قابل ملاحظه ای داشته است. مواد غشای جدید بسیار و فرآیندهای غشایی از اواخر دهه ۱۹۷۰ توسعه یافته و برنامه های تفکیک CO2 هم در سطح آکادمیک و هم در صنعت تأیید شده اند [۱۹،۲۰].

طرح های طبقه بندی متعددی به منظور جایگزینی فرآیندهای غشایی / غشاء به طبقه های مختلف معرفی شده است (همانطور که در شکل ۱ نشان داده شده است).