پوپر فیلسوف آزاداندیش لیبرال در سال ۱۹۰۲ در وین چشم به جهان گشود. پدرو مادرش یهودیانی بودند که به کیش پروتستان درآمده بودند و پوپر با ایمان و آراء و تشریفات این مذهب بزرگ شد. او در حدود پانزده سالگی به حزب سوسیالیست اتریش پیوست و از نوجوانان فعال آن حزب شد. در آن زمان به جناح مارکسیت آن حزب تعلق داشت، ولی در سه سال بعد ایمان خود را به آن ایدئولوژی از دست داد. (کاتوزیان، ۱۳۷۵ : ۱۸) خود پوپر در طی یکی از مصاحبه‌هایش می‌گوید : «هنگامی که ۱۳ ساله بودم، مارکسیت شدم، و در ۱۹۱۹ کمی مانده به هفده سالگی‌ام، ضد مارکسیت شدم، اما تا ۳۰ سالگی سوسیالیست ماندم.» (پوپر و مارکوزه، ۱۳۸۰ : ۱۴) و اگر پیوند سوسیالیسم و آزادی فردی ممکن بود، هنوز سوسیالیسم بودم (پوپر، ۱۳۶۹ : ۴۵).
در همان سال‌ها بود که او با فیلسوفان جوان محفل وین به بحث و گفتگو پرداخت. اما به زعم نزدیکی‌های شخصی و فکری که در آن زمان با آنان و به ویژه کارناپ احساس می‌کرد با این محفل آنقدر اختلاف اساسی داشت که بعدها به عنوان بزرگترین نقاد همین مکتب شناخته شد و نظریه علم خود را در برابر برداشت‌های آنان صورت‌بندی کرد که حاصل آن در سال ۱۹۳۴ در کتابی تحت عنوان «منطق اکتشافات علمی» به چاپ رسید.
یک سال بعد از انتشار منطق اکتشاف علمی، جنگ جهانی درگرفت و پوپر مجبور به جلای وطن شد و راهی زلاندنو شد. در همین سال‌های غربت بود که پوپر کتاب مشهور خود یعنی «جامعه باز و دشمنان آن» را نوشت. کتابی که خود آن را ادای تکلیف خود در جنگ می‌دانست و کتاب لایحه دفاعیه‌ای بود آزادی در مقابل توتالیتاریسم و استبداد (پوپر، ۱۳۶۹) نیز ثمره همین سال‌هاست. پوپر در طی زندگی پربار خود که سالها تدریس در مدرسه اقتصادی لندن، تأثیرگذاشتن بر بسیاری از فیلسوفان، جامعه‌شناسان و سیاستمداران و همچنین نوشتن انبوهی از مقالات و گفتارهای علمی از جمله «حدس‌ها و ابطال‌ها» و «دانش عینی» از نتایج آن است، تأثیر بسزایی در رشد و شکل‌گیری علم در قرن خودش داشت.
کارل ریموند پوپر در روز سه‌شنبه ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۴ در سن ۹۲ سالگی درگذشت.