تحقیق و مقاله تأملی بر جایگاه و چگونگی توجه به پرورش معنویت دردانشگاه ها

در همه نظام های آموزشی و برنامه های درسی کشور های مختلف،

رشد و پرورش انسان کامل ، همواره به عنوان یک آرمان یا غایت تربیتی مطرح و مورد تاکید است.

در واقع، «مشخص ترین خط فکری انسان در زمینههذف تربیتی،

همنانا رسیدن به مرحله کمال زندگی روزمره بوده است» (معیری، ۱۳۴۶، ص۳۲).

طبیعتا به همین دلیل است که توجه به رشد و بروز استعدادها و قابلیت های خدادادی

و نهفته دانش آموزان و دانشجویان و فراهم ساختن بستر های لازم برای شکوفایی آن ها

به عنوان جهت گیری اصلی همه نظام های آموزشی مشروعیت یافته است.

در این راستا ، وظیفه تعلیم و تربیت، رشد و ساختن انسان های کامل است. به طوری که فرد بتواند به ایده واقعی خود که نمونه کمال انسانی است، نزدیک شود (بختیار نصرآبادی و نوروزی، ۱۳۸۲) در واقع، از آنجایی که انسان به عنوان شاهکار خلقت دارای مجموعه ای متنوع  و متکثر از قابلیت ها و توانمندی های منحصر به فرد ، بی همتا و کاملا متمایز از حیوانات دیگر است، بنابراین ، فرآیند تربیت و پرورش وی نیز باید در جهت رشد و باور کردن این قابلیت های متنوع و متعدد باشد.

از این منظر، اساسا تربیت انسانی «همانا راهی است برای گذر از  قلمرو زیست حیوانی به سپهر زندگانی انسانی» (نقیب زاده، ۱۳۷۴، ص۱۸) و نیز بستری است برای رشد شخصیت پرورش یابندگان و کمک به شکوفا کردن  استعداد ها و قابلیت های مختلف آنه (سیف، ۱۳۷۱)