گزارش ازمایش تیتراسیون اکسایش کاهش

هدف آزمایش:

تعیین غلظت آهن است که با استفاده از تیتراسیون اکسایش-کاهش به روش منگانومتری قابل محاسبه است.

تئوری:

تیتراسیون های اکسایش- کاهش

در یک واکنش اکسایش – کاهشی یکی از اجزای واکنش دهنده به حالت اکسایش بالاتر می رود و در نتیجه

اکسید می شود ، واکنش دهنده دیگر تن به یک کاهش در حالت اکسایش می دهد و بنابراین کاهیده می شود

منحنی تیتراسیون

اکثر شناساگرهای مورد استفاده در تیتراسیون های اکسایش – کاهش خود عوامل اکسنده یا کاهنده اند که به

جای حساس بودن به تغییر غلظت یک واکنش دهنده یا یک محصول ، نسبت به تغییر پتانسیل سیستم جواب

می دهند . به این دلیل در عمل به جای تابع p-   واکنش دهنده  ، پتانسیل الکترود سیستم را در محور y   های

منحنی برای یک تیتراسیون اکسایش – کاهش رسم می کنند .

اکسید‌کننده‌های مهم

اکسید‌کننده‌ها موادی هستند که توانایی جذب الکترون از احیاکننده‌ها در واکنشهای اکسایش- کاهش را دارند.

هر اندازه توانایی قبول الکترون بیشتر باشد، ماده شیمیایی مورد نظر اکسیدکننده قویتری است.
اکسیدکننده‌های مشهور و نیم‌ واکنشهای مربوط به آنها به شرح زیر است (بایستی توجه داشته باشیم که هر

یک از نیم ‌واکنشهای ذکر شده همراه با یک نیم‌ واکنش کاهش مناسب انجام می‌شود و مجموع آن دو یک

واکنش اکسایش-کاهش کامل را می‌دهد. همانطور که قبلاً هم اشاره شد، هر نیم ‌واکنش اکسایش با یک نیم

‌واکنش کاهش مناسب به طور همزمان صورت می‌پذیرد

۱- پرمنگنات پتاسیم (در محیط اسیدی)
۲- پرمنگنات پتاسیم (در محیط قلیایی)
۳- دی‌کرومات پتاسیم (در محیط اسیدی)
۴-  یُد

۵- کلرید آهن
۶- پروکسید ئیدروژن (در محیط اسیدی)
۷- یدات پتاسیم (در محیط اسیدی)
۸- کلر

۹- برم