بازیافت زباله :

امروزه مهمترین شاخص‌های زندگی بشر ،

حفاظت از منابع تولید است. بشر دریافته است که تبعات و پیامدهای خسارت و زیانهایی که به طبیعت وارد می‌کند،

بمراتب بیشتر از بهره‌ای است که از آلودن محیط زیست دریافت می‌کند. از این رو ،

با بکار بستن امکانات عملی و علمی می‌کوشد کمترین زیان را به طبیعت وارد آورد. امروزه تولید زباله در شهرهای بزرگ مسئله آفرین شده است.

فرایند تولید زباله که خود ناشی از فعالیت انسان شهرنشین مصرف‌کننده است

و هر روز نیز او را به مصرف بیشتر ترغیب می‌کنند، جزء لاینفک زندگی است.

بطوری که بطور متوسط هر انسان شهرنشین روزانه نیم کیلوگرم زباله تولید می‌کند و چنانچه جمعیت شهرنشین کشور را سی میلیون نفر تخمین زنیم،

روزانه معادل پانزده هزار تن زباله تولید می‌شود که دفع این حجم عظیم زباله ، چنانچه بطور اصولی و بهداشتی انجام نشود،

معضلات جبران ناپذیر زیست محیطی را بدنبال خواهد داشت.

از سوی دیگر چنانچه با دیدگاه مثبت به زباله بنگریم و عبارت طلای کثیف بر آن نهیم، زباله ماده‌ای است ارزشمند و قابل بازیافت.

بازیافت به آماده‌سازی مواد برای استفادهٔ دوباره گفته می‌شود.

بازیافت از به‌هدررفتن منابع مواد سودمند جلوگیری می‌کند و مصرف مواد خام و مصرف انرژی را کاهش می‌دهد.

با این کار، تولید گازهای گلخانه‌ای نیز کاهش می‌یابد. بازیافت مهم‌ترین مفهوم در مدیریت زباله است.