روانشناسی ورزش

مقدمه :

علم روانشناسی در قرن بیستم بیشتر بر هیجانات منفی نظیر افسردگی و اضطراب تمرکز یافته است

تا برهیجانات مثبت مانند شادی ، بهزیستی .

تعریف سلامت از نظربوم [۱]و همکاران او در سال ۲۰۰۱ مترادف با فقدان بیماریهای روانی و علائم بیمارگونه تلقی شده است

درحالی که از دهه ۱۹۸۰ به بعد به سلامت از جنبه مثبت آن تاکید شده است و فردی واجد سلامت شناخته می شود که به لحاظ زیستی ـ روانی ـ اجتماعی ازشرایط معینی برخوردار باشد (۳۷)..

روانشناسی ورزش به منظوربررسی جنبه های مختلف  شخصیت و ویژگیهای شرکت کننده ها درمسابقات ورزشی شکل گرفته است چرا که بسیاری از تحقیقات اولیه روانشناسی ورزش در این زمینه بوده است .

روانشناسان ورزشی به دنبال پیدا کردن رابطه ای بین صفات شخصیتی و فعالیت های ورزشی بوده اند ،فیشر[۲] در سال ۱۹۸۴  پی برد که متجاوز از هزار  مطالعه روی شخصیت ورزشکاران و عملکرد و رفتار ورزشی او انجام گرفته است.

محققان درمطالعات خود سؤالاتی را مطرح ساختند و بدنبال پاسخی برای این سؤالات بوده اند

ـآیا شخصیت ورزشکار با غیر ورزشکار متفاوت است ؟

– آیا ورزشکاران ماهر با ورزشکاران مبتدی درهمان رشته ورزشی از  سطح شخصیتی متفاوتی برخوردارند ؟

ـ آیا ورزش باعث تغییر صفات شخصیتی می شود ؟

یا این که  افراد به خاطر داشتن صفات شخصیتی ویژه در رشته معینی شرکت می کنند ؟

ـ آیا ورزش به عنوان یک پدیده تربیتی و اجتماعی در رشد و تکامل شخصیت تاثیر دارد ؟

ـ آیا فعالیت های ورزشی در ویژگی هایی همچون کمال گرایی ، احساس امنیت ، رفتارهای اجتماعی و ابتکاری بودن ، سازگاری اجتماعی ، رعایت و موازین اخلاقی ،خود پنداری ، افکار غیر عادی و تمایلات مردم گریزی ، مکانیزم های دفاعی  ، بدبینی و سوء ظن ، تشویش ، و ترس و دلهره  و گوشه گیری و فعالیت های خلاف سنن اجتماعی تاثیر دارد ؟