دانلود پروژه کارشناسی کاربرد پلیمر در پزشکی

فصل اول :معرفی پلیمرها

پلیمرها دسته بزرگی از مواد با ریشه الی یا غیرالی مصنوعی و یا طبیعی هستند که از اتصال

تعداد زیادی مولکول کوچک تکرار تشکیل می شوند. علم پلیمر رشته نسبتا جدیدی است

که طی ۵۰ سال اخیر به سرعت پیشرفت نموده است. انسان از دیرباز مواد پلیمری

طبیعی (نظیر لاستیک طبیعی) را به کار می برده است اما بررسی خواص آنها از

قرن پیش و با پیشرفت علم مورد توجه دانشمندان قرار گرفت. مزایای اصلی استفاده

از پلیمرها قیمت نسبی پایین سادگی تهیه و تولید چگالی پایین و خواص فیزیکی–شیمیایی متنوع آنها است.

پلیمر: درشت مولکولی با زنجیره ای از اتم ها است که توسط پیوند کووالانسی به

یکدیگر متصل شده اند. عموما مولکولی پلیمر نامیده می شود که وزن مولکولی

آن بیش از ده هزار گرم بر مول یا تعداد مولکول های متصل به آن بیش از هزار مولکول باشد.

منومر مولکولی است که با مولکول های مشابه یا غیرمشابه دیگر واکنش داده تا پلیمر شکل گیرد.

در صورتی که تعداد منومرهای واکنش دهنده کم باشد (حداقل ۲ مولکول ) مولکول حاصل

الیگومر نامیده می شود. دسته از مولکول ها که پلیمر از اتصال آنها به یکدیگر بوجود می آیند

واحد تکرار شونده می گویند و همانطور که از نام آن بر می آید مرتبا در طول زنجیره پلیمر

تکرار می شوند. واکنش شیمیایی که طی آن منومرها رشد می کنند تا به اندازه

غیر مشخصی برسند و زنجیره خطی یا بشکه ای سه بعدی را تشکیل دهند پلیمریزاسیون می گویند.

مهمترین خصوصیت زنجیره این است که پیوند شیمیایی محکم و در جهت زنجیره باشد و در مواقعی

نیز شاخه های جانبی با پیوند واندروالسی یا هیدروژنی به زنجیر اصلی متصل می گردند در

صورتی که تعداد مولکول های شرکت کننده در واکنش تشکیل پلیمر کم باشد مولکول حاصل را الیگومر می نامند.