دانلود پایان نامه ارشد ارزیابی مکان یابی مجتمع های زیستی مسکن مهر شهر اردبیل

چکیده

امروزه برای نیل به توسعه و عمران ناحیه‌ای مناسب در هر منطقه‌ای،

ارزیابی و تجزیه و تحلیل ساختار طبیعی و عوامل انسانی آن منطقه برای استقرار هر کاربری ضروری می‌باشد.

مسکن‌مهر حلقه‌ای از زنجیره اقداماتی در نظر گرفته شده

که برای پاسخگویی به نیاز مسکن اقشار میانه حال و متمایل به پائین جامعه ایرانی شکل گرفته است

و اکثراً محل استقرار این مساکن در خارج از محدوده شهرها مکان‌یابی شده و مسائل محیط طبیعی و انسانی این مجتمع ‌مسکونی و محدودیت‌های آن‌ها در مکان‌یابی این مجتمع‌ مد نظر قرار نگرفته است.

تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی، با هدف مطالعه و بررسی وضعیت مکان‌یابی مجتمع‌ مسکن‌مهراردبیل از منظر عوامل طبیعی و انسانی با استفاده از معیارها و مدل تحلیل شبکه‌ای (ANP) به جهت پهنه‌بندی مطلوبیت دسترسی شاخص‌های طبیعی و انسانی انجام پذیرفته است.

اطلاعات گردآوری شده در نرم افزار SuperDecision (تحلیل شبکه‌ای) وزن دهی،

سپس در محیط (GIS) نقشه سازی شده و در نهایت راهکارهای مناسب برای کاهش صدمات جانی و مالی این شهر پیشنهاد شده است.

نتایج به دست آمده پس از بررسی ‌نقشه‌ها و شناسایی پهنه‌های مطلوب و نامطلوب و مدل تحلیل شبکه­ای (ANP) نشان می‌دهد که طرح اجرا شده در محدوده شهر اردبیل با پهنه‌های مناسب شناسایی شده در تحقیق حاضر، مغایرت دارد.

به طور کلی طرح مسکن‌مهر شهر اردبیل آنچنان ‌که باید و شاید از نظر مکان‌یابی به درستی انجام نگرفته و محیط طبیعی محدوده های مورد مطالعه در صورت وقوع بحران های طبیعی نمی‌تواند از طرح مسکن‌مهر اجرا شده حمایت لازم را به عمل آورد.

همچنین در ارتباط با دسترسی ساکنان این مساکن به امکانات و خدمات شهری مکان­های انتخاب شذه در وضعیت مناسبی قرار دارند.

واژگان کلیدی: ارزیابی، مکان‌یابی، مجتمع‌ مسکن مهر، تصمیم‌گیری چند معیاره، شهراردبیل.

۱-۱-مقدمه

به دنبال انقلاب صنعتی در قرن هجدهم و رشد سریع تولیدات صنعتی و چرخش اساسی در اقتصاد شهری، افزایش چشمگیر درآمدهای شهری و افزایش ناگهانی مهاجرت از روستا به شهر، رشد جمعیت شهری شتاب گرفته و باعث رشد سریع شهرنشینی گردید.

به‌ نحوی‌ که بسیاری از مراکز شهری نتوانستند خود را با هجوم ناگهانی مهاجران تطبیق دهند، درنتیجه شهرها به‌طور ناموزون شروع به توسعه نمودند.

در ایران طی دهه‌های اخیر سیاست‌های اتخاذ شده با مسأله مسکن در دو قالب کلی، زمین حمایتی و مسکن حمایتی قابل نقد می‌باشد.

«دولت‌های مختلف در ایران چه قبل و چه بعد از انقلاب اسلامی،

هرگز به عنوان تولیدکننده‌ی عمده‌ی مسکن عمل نکرده‌اند و سیاست‌ها و برنامه‌های مختلف هم به نتیجه‌ی نهایی نرسیده است»(شکرگزار،۱۳۸۵: ۱۶).