دانلود اندیشه های سیاسی

تعریف عقل و تعیین میزان کارآمدی آن نزد هر اندیشمند، نسبت فوق را مشخص می کند. فارابی، ابن سینا با اقتدا به فلاسفه یونان،مشرب عقلی را در دانش سیاسی اسلام بنیان نهاندند. موقعیت فارابی در این باب، او را مفتخر به لقب « معلم دوم » نمود. هدف او جمع بین آرای افلاطون و ارسطو (الجمع بین رأی الحکیمین) بود.

فلسفه سیاسی در صدر دانش های سیاسی، فقه سیاسی در ذیل دانش های سیاسی و در مرتبه ای پس از فلسفه سیاسی قرار می گیرد.

در طبقه بندی فارابی خواهیم دید ، قضاوت و داوری وی درباره جایگاه رفیع فلسفه سیاسی بدان دلیل است

که طبق مشرب فلاسفه یونان فلسلفه است که امکان بر افکندن پرده و راهیابی به عالم مُثُل را می دهد.

در تقسیم بندی شریعت گرایان از علوم، فلسفه جای خود را به دیگر علوم می دهد

و بنابراین تأملات عقلی در سیاست نیز بی معنا می شود، به طور مثال غزالی اندیشه فارابی و ابن سینا را نظام مند ولی بدعت و کفر و یا لااقل بیهوده می داند.

جریان فکری دیگری که بسیار مهم و قابل توجه است ، حکمیت اشراق (بین سالهای ۵۴۵ تا ۵۸۱ ه) با نمایندگی شیخ شهاب الدین سهروردی می باشد.

در خصوص اندیشه های سیاسی و اجتماعی در اسلام، شاید بتوان در کنار گرایش های عقلی نقلی و اشراقی،

از گرایش دیگری با عنوان « گرایش علمی » نام برد .

ابن خلدون در عین حال که از علوم عقلی و نقلی سخن می گوید، ثقل مباحث خود را بر روش های علمی و تجربی می گذارد

و از این جهت از دیگر اندیشمندان اسلامی متمایز می شود. به طور کلی طبقه بندی دانش سیاسی در اسلام و ایران می تواند بر اساس موضوع روش یا غایت انجام شود