تحقیق کامل پیشینه نظری و عملی پژوهش

۲-۱ شیوه های فرزندپروری

خانواده اولین و مهم‎ترین محیطی است که کودک در آن از کیفیت روابط انسانی

آگاهی پیدا می‎کند و سازنده و زیربنای شخصیت و رفتارهای بعدی کودک است و والدین

واسطه انتقال آرمان‎های فرهنگی اجتماع به کودک خود هستند(احدی و بنی جمال ۱۳۷۸)

به اعتقاد برون فن برنر^[۱] (۱۹۷۹) روابط بین والدین و کودکان و سایر افراد خانواده را می‎توان

به عنوان نظام یا شبکه‎ای از بخش‎هایی دانست که در کنش متقابل با یکدیگر مانند محله و جامعه.

خانواده محیط رشد است. اگر محیط خانواده در محیط راستی، درستی، امانت داری، ایمان، انضباط، صمیمیت، کار، کوشش، آزادی و فداکاری باشد کودک نیز به همین صفات خو گرفته و تربیت می‎شود. و اگر در محیط خانواده خیانت، نادرستی، دروغ، بغض و کینه توزی، ستیزه‎جویی، لجبازی و خشونت پرورش یافت، فاسد و بد عمل می‎گردد. بدین ترتیب مهمترین سال‎های ابتدایی عمر است که تأثیر خانواده در آن از هر عامل دیگر بیشتر است.

لذا در خانواده پایه اخلاقی شخصیت فرد گذاشته می‎شود. رابطه پدر و مادر با یکدیگر و رابطه آنها با کودک فوق‎العاده دقیق و حساس است و اگر در آن دقت نشود نه تنها به شخصیت اخلاقی کودک لطمه می‎زند، بلکه موجب مشکلات عاطفی مختلف بعدی او نیز می‎شود (جمال فر۱۳۷۳).

۲-۱-۲ نقش‎های مهم خانواده:

خانواده از نهادهای مهم و اساس اجتماع است که هدف آن ایجاد و پرورش نسل و جهت دادن آن به سوی هدف‎های اندیشیده است. منظور از خانواده، یک واحد اجتماعی است، مجموعه‎ای متشکل از والدین و فرزندان که به علت هدف و منافع مشترک به دور هم گرد آمده‎اند