برنامه ریزی برای گسترش سیاست های مسکن گروه های کم درآمد شهری

برای مهار بازار غیررسمی مسکن ، نمونه موردی شهر تهران

چکیده

مهم ترین روش برای رسیدن به هدف تامین مسکن گروه های کم درآمد شهری

بهم پیوستن فعالیت ها بین بخش های عمومی و خصوصی در جامعه می باشد

که هر کدام به دنبال اهداف و منافع خود هستند این پیوستگی و هماهنگی

بویژه در بخش مسکن نیازمند تدابیر برنامه ریزی می باشد.دستیابی به چارچوبی

برای برنامه ریزی مسکن با هدف تامین و تولید مسکن گروه های کم درآمد موضوع اصلی این مقاله می باشد.

روش کار این مقاله آن است که با بهره گیری از شیوه های ارزیابی و تحلیل سیاست ها و مطالعه متون و برنامه های مربوط به بخش مسکن در سطوح مختلف امکان دستیابی به روندکار برنامه ریزی و محتوای برنامه هایی مناسب دستیابی

به این هدف که بتوان میزان دخالت بخش عمومی در تصمیم گیری و تامین /تولید مسکن را تعیین بررسی و تحلیل نمود ، فراهم می کند. علاوه بر این چارچوب مقایسه ای فراهم می آورد تا بتوان از تجربیات بین المللی استفاده نمود و شرایط موجود

سیستم برنامه ریزی مسکن شهر تهران را با تجربیات سایر کشورها مقایسه و ارزیابی کرده و بتوان ارتقا داد.

و در نهایت به این سوال پاسخ می دهد که  عوامل سیاستگذاری برای مسکن گروه های کم درآمد شهری در شهر تهران کدام اند و برنامه ریزی و سیاسیگذاری در این در بخش چگونه باید باشد .

واژگان کلیدی: مسکن گروه های کم درآمد- بازار غیررسمی زمین و مسکن شهری – برنامه ریزی مسکن