بررسی صادرات غیر نفتی در ایران

مقدمه

وضعیت اقتصادی، سیاسی جهان پس از جنگ جهانی دوم و به ویژه در دو دهه اخیر تحولات چشمگیری

را تجربه کرده که مبنای این تحولات، پیشرفت سریع در فناوری(تولید و ارتباطات) است. همگام با این

تحولات، سلیقه مصرف کنندگان در سراسر جهان تغییر یافته و چه بسا کالاهایی که در دو دهه پیش در

فهرست اقلام عمده صادراتی در جهان بود، امروز سهم زیادی در تجارت جهانی نداشته باشد. با این

وجود کشورهایی که توسعه اقتصادی در نیم قرن اخیر را تجربه کرده اند، حضور موثر و کارسازی در

بازارهای بین المللی دارند و توانسته اند متناسب با تقاضای جهانی، الگوهای تولید و سرمایه گذاری خود

را تدوین و تنظیم نمایند ودر بستر رقابت، به درآمدهای ارزی هنگفتی دست یابند. برای ایران اسلامی که

رهایی از اقتصاد وابسته به نفت را در سرلوحه برنامه های توسعه خود قرار داده، تلاش برای گسترش

صادرات و حضور موثر در بازارهای خارجی،ضرورتی انکار ناپذیر است. توجه به این نکته ضروری

است که مهمترین عامل در بازاریابی کالاهای صادراتی، اقتصادی بودن تولید آنها می باشد. لذا آن گروه

از تولیدات ملی توان عرضه در بازارهای خارجی را خواهند داشت که از مزیت نسبی برخوردار باشند.

به دیگر سخن هزینه تمام شده این گونه کالاها در قیاس با قیمت آنها در بازارهای جهانی کمتر باشد و سود مناسبی

برای تولیدکننده و صادر کننده به ارمغان آورند.