نخستین نشانه هایی که از امر بیمه گری در جهان دیده میشود، به قرون  قبل از

میلاد مسیح بر می گردد، زمانی که بازرگانان فینیفی برای جلوگیری از زیان ناشی

از حوادث سفرهای دریایی به تجارت خود روشهایی را ابداع کردند.بدن نحو که هر

بازرگان قسمتی از محموله خود را در اسکله نگه می داشت تا چنانچه بازرگانی

به علت حوادث دریایی متحمل خسارت گردد،‌از این اندوخته برای جبران زیان متضرر

استفاده شود.این شیوه به تبعیت از اصل تعاون گروههای اجتماعی اتخاذ گردید:

‌نمونه های دیگر آن صندوق های تعاون در زمان فراعنه مصر برای پرداخت هزینه های  کفن و دفن میباشد.

توسعه بیمه سبب جلب توجه تجار و بازرگانان به حرفه بیمه گری گردید.از سده پانزدهم،

شماری از بازرگانان فعالیت خود را به صدور بیمه نامه منحصر کردند و حرفه بیمه گری اهمیت بیشتری یافت.

در سال ۱۵۵۲ در شهر فلوراسن،کانونی از بیمه گران با سازمانی مجهز تشکیل گردید و با استفاده از حقوقدانان آشنا به حرفه بیمه شرایط عمومی بیمه نامه و نحوه فعالیت واسطه ها و نمایندگان بیمه تدوین گردید.

در سده هفدهم،‌قهوه خانه های لندن محل ملاقات ادیبان،‌تجار و دلالان بود.

در این قهوه خانه ها امور مختلف سیاسی اجتماعی و اقتصادی مورد بحث قرار می گرفت. یکی از این قهوه خانه ها که متعلق به ادوارد لوید بود.