بررسی رابطه بین اثر بخشی ارتباطات سازمانی و منابع قدرت مدیران-ادارات آموزش و پرورش رشت

دنیایی را تصور کنید که در آن «ارتباط» وجود ندارد؛

در این دنیا انسان،تنها و انفرادی زندگی می کند

و هرگز مشارکتی در تجربه اندوزی و علم ورزی ندارد!

هرگز نمی تواند برای فائق آمدن بر مشکلات و محدودیتهای شخصی،

از اتحاد و یکپارچگی برخوردار شود! هرگز سهمی در اختراعات نداشته و از شانس و فرصت زیادی بهره مند نخواهد شد!

در چنین جهانی انسان نمی تواند از دیگران تاثیر بپذیرد و به گونه ای متقابل بر آنان تاثیر بگذارد.

در یک کلام:تصور چنین جهانی اگر ناممکن نباشد،دشوار است.

این تصور بسیار مشکل است؛ زیرا ارتباط طرح چنین سوالی را درزندگی بشری از میان برده و غیر قابل بحث نموده است.

دنیایی که ما در آن بسر می بریم بسیار مبهم و پیچیده است.

در جهانی بدون وجود ارتباط، تمدن- به مفهومی که امروز می شناسیم– امکان وجود و ظهور نداشته است.

ما به وسیله ارتباط،موفق شده ایم علوم و آموخته ها و تلاشهایمان راتجزیه و ترکیب کنیم.

تواناییها و تلاشها و آموخته های علمی ما را قادر ساخته است تا ظرفیت علمی،تکنولوژی و فرهنگی مان توسعه یافته

و رو به تکامل و تعالی بروند. بدون وجود یک زمینه مناسب برای ایجاد ارتباط با یکدیگر

در سطحی قابل قبول انسان هرگز نمی‌توانست موقعیت ما قبل تاریخ را پشت سر گذاشته و به پیشرفتهای کنونی دست یابد.